ആരും കാണാത്ത ഒരു കറുത്ത
കല
മറ്റാരും കാണാന്
സാധ്യതയില്ലാത്ത വയലറ്റ് പൊട്ട്.
നര വീണ ഒരു മുടി
മീശയുടെ നേരിയ വളവ്
ക്രീം തേച്ചും പൌഡറിട്ടും
കൊതിയം വകഞ്ഞുംആരും
കാണാത്ത ഈ
അസ്വസ്ഥതകളെ ഞാന്
തന്ത്രപരമായി പൂഴ്ത്തി
വച്ചു.
പക്ഷെ, എല്ലാവരും കാണുന്ന
എന്റെ കോങ്കണ്ണ്
എത്ര തന്നെ നോക്കിയിട്ടും
ആഴമുള്ള കിണറിന്റെ
അവസാന പടവില്
കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന
പ്ലാസ്റ്റിക്ക്
കവറുനോക്കുമ്പോലെ
ചൂഴ്ന്നു ചൂഴ്ന്നു നോക്കിയിട്ടും,കണ്ടെത്താനായില്ല
എനിക്കെന്റെ കോങ്കണ്ണ് !
എല്ലാം മനസ്സിന്റെ ഓരോരോ തോന്നലുകള്...കവിത നന്നായി. ആശംസകള്
ReplyDeleteകണ്ടിട്ടും കാണാതെ...
ReplyDelete